Emerytura. Niektórzy na myśl o tym słowie drżą z przejęcia, nie mogąc doczekać się ostatniego dnia pracy. Inni z kolei najchętniej by je opluli, rozgoryczeni niskim stawkami i okresem czasu, jaki zajęło jej wypracowanie. Faktem jest, bowiem, że podstawowa emerytura, ta oferowana przez państwo, jest wręcz żałośnie niska, tak w Polsce jak i w Wielkiej Brytanii. Niejednokrotnie okazuje się, bowiem, że osoby, które poświęciły całe życie pracując dla dobra kraju otrzymują na starość głodową wręcz kwotę, która niejednokrotnie nie starcza nawet na przeżycie od pierwszego do pierwszego na w miarę przyzwoitym poziomie. A przecież nawet będąc emerytem trzeba płacić rachunki, z każdym rokiem życia należy prawdopodobnie przyjmować coraz więcej leków… Czy każdy z nas jest skazany na taki los? Być może są sposoby, by na starość zyskać dodatkową gotówkę?
STATE PENSION
Zacznijmy może od najbardziej podstawowej sprawy: State Pension. Jest to emerytura minimalna, gwarantowana przez państwo i wypłacana w postaci miesięcznych transz. Niestety, popularne w Polsce, szczególnie podczas dyskusji politycznych, komentarze jak to „na Zachodzie na starość ma się przynajmniej dobre życie” mijają się z prawdą, przynajmniej w przypadku Wysp Brytyjskich. Oto, bowiem podstawowa emerytura, jaką otrzyma kobieta urodzona przed 1950 rokiem, z 40-letnim stażem pracy wynosi około… 130 funtów tygodniowo, czyli niecałe 500 funtów miesięcznie. A wcale nie jest to najniższa kwota, jaką można uzyskać z tytułu minimalnej emerytury w Wielkiej Brytanii – osoby, które odprowadzały składki na ubezpieczenie przez okres krótszy (np. 10 lat) otrzymują o wiele niższe świadczenie.
Nie dziwi, więc chyba fakt, że bardzo wielu młodych (i nie tylko) Brytyjczyków szuka sposobów, by zabezpieczyć swoją przyszłość w bardziej alternatywny sposób.
FINANSOWANIE EMERYTURY
Od pierwszego Lutego 2018 weszła w życie nowa emerytura pracownicza tzw. Workplace Pension (automatic enrolment). Od czego zależy jej wysokość? Przede wszystkim od wysokości zarobków, jakie otrzymywaliśmy pracując – nie trzeba chyba tłumaczyć, że im więcej zarabialiśmy, tym większej emerytury możemy się spodziewać. Wiele zależy też od wieku, w którym skończyliśmy pracę oraz od naszego stanu zdrowia.
Nasz pracodawca powinien zarejestrować nas, jako płatnika składek, i co za tym idzie osobę, której będzie należała się emerytura, w chwili, kiedy kończymy 22 rok życia, a nasze łączne zarobki przekraczają 10.000 Funtów miesięcznie. Natomiast w chwili, kiedy jesteśmy samozatrudnieni, samodzielnie musimy dopełnić formalności i zadbać o to, by fakt płacenia przez nas składek był odnotowany w „systemie”.
ALTERNATYWNE OPCJE EMERYTALNE
Popularne wśród osób samo-zatrudnionych oraz takich, które po prostu chcą zaoszczędzić dodatkową gotówkę, którą otrzymają po zakończeniu pracy są prywatne opcje emerytalne. W Wielkiej Brytanii istnieją dwie główne opcje: Stakeholder Pension oraz Self-Invested Personal Pension (SIPP). Postaram się teraz pokrótce omówić, co daje nam posiadanie którejkolwiek z tych opcji.
• STAKEHOLDER PENSION - jest to dobrowolny plan emerytalny regulowany przez rząd Brytyjski. Polega on na inwestowaniu składki emerytalnej na rynku. To, ile emerytury otrzymasz z tytułu Stakeholder Pension zależy od tego, ile pieniędzy zainwestowałeś z tytułu funduszu emerytalnego i jakie osiągnęły one wyniki. Zazwyczaj dostępnych jest wiele opcji inwestycyjnych, lecz należy pamiętać o prawach rynku – wartość nawet najdroższej akcji może w pewnym momencie spaść. Aby móc skorzystać z pieniędzy uzbieranych w ten sposób nie trzeba przechodzić na emeryturę – dostęp do nich nabywa się automatycznie, z chwilą ukończenia 55 roku życia. Stakeholder Pension jest czasami ofiarowane przez pracodawców, lecz na skorzystanie z tej opcji decydują się głównie samozatrudnieni, bądź zarabiający niską pensję.
• SELF-INVESTED PERSONAL PENSION – jest to kolejna opcja emerytalna, której sercem jest inwestowanie. W przeciwieństwie do wyżej omawianego przypadku Stakeholder Pension, które ogranicza nasz wybór do konkretnej puli, SIPP pozwalają nam na samodzielny wybór rodzaju akcji, w jakie chcemy zainwestować. SIPP dzieli się na kilka typów – FULL SIPP jest najdroższym z nich, dlatego zalecany jest jedynie osobom mogącym się pochwalić solidnymi zarobkami bądź skłonnym do ryzyka. Low-cost SIPP ton najtańszy wariant, jednakże zazwyczaj oferowany jest na zasadzie „execution-only”, co oznacza między innymi, że nie możesz liczyć na wsparcie w wyborze odpowiedniej inwestycji. Z kolei Insurance SIPP to pakiety emerytalne oferowane przez firmy ubezpieczeniowe – nie są tak drogie jak FULL SIP, lecz minie trochę czasu, zanim uzyskasz dostęp do pełnej puli opcji inwestycyjnych.
CZY WARTO JEST STARAĆ SIĘ O DODATKOWĄ EMERYTURĘ W WIELKIEJ BRYTANII?
Na pewno warto zapoznać się z ofertami różnego rodzaju funduszy emerytalnych i wybrać odpowiedni do swoich potrzeb. Niestety, podstawowa emerytura oferowana przez rząd Zjednoczonego Królestwa rzadko, kiedy okazuje się być wystarczająca. Dobrze jest mieć przygotowany plan B, na wypadek, gdyby starość okazała się nie być tak różowa, jak ją sobie zakładaliśmy.
Commentaires